Dierenrijk
In de dierenwereld staat de leeuw (CEO) bekend als de koning van het dierenrijk. De heerser. Hij stuurt direct of indirect de andere dieren aan zoals de vissen, vogels en antilopes. Het liefst ligt hij in het zonnetje. Toekijkend hoe eenieder zijn/ haar rol in het dierenrijk vervuld. Hij ervaart dagelijks onrust.
De CEO wil Professionaliseren
Hij loopt al maanden rond met het idee dat het allemaal beter kan en moet. Op een dag besluit de leeuw te willen professionaliseren. Hiervoor heeft hij de Jungle universiteit opgericht. Er staan 3 lessen op het programma. 1) Vliegen, 2) zwemmen en 3) hardlopen.
Visje Nemo (de medewerker)
Een van de dieren is Nemo, een visje. Hij zit ook op de jungle universiteit. Na het eerste half jaar laat hij zijn rapport aan zijn ouders zien. Het rapport ziet er verontrustend uit. Voor zwemmen heeft hij een 10, voor hardlopen een 1 en voor vliegen ook een 1.
Zijn ouders vinden dat het beter moet en Nemo krijgt extra begeleiding in hardlopen en vliegen. Hij krijgt de beste ondersteuning (tips) die er bestaat. Een half jaar later komt Nemo weer thuis met zijn rapport.
De resultaten van Nemo?
De resultaten zijn ongewijzigd. Zo is er nog steeds geen vooruitgang geboekt bij zowel het hardlopen als het vliegen. Voor zwemmen heeft Nemo nu zelfs een 6 gehaald. Oorzaak? Zijn vinnetjes zijn beschadigd tijdens het hardlopen in het bos.
Wat misschien wel het allerergste is dat zijn motivatie voor het zwemmen helemaal verdwenen is. Zelfs zwemmen vindt Nemo niet meer leuk verteld hij aan zijn ouders en zijn vrienden.
Herken je dit?
Dat je soms werkzaamheden opdraagt of specifieke taken belegd bij mensen, die eigenlijk niet bij ze passen? Maar gewoon “omdat het bij de functie hoort?”.
Dat je denkt om een accountmanager (relatiebeheerder) naar een cursus telefonische acquisitie te sturen? En dat je in de praktijk ook nog eens verwacht dat dit resultaten op gaat leveren?
Wat is nu de moraal van dit sprookje?
In organisaties zijn we gewend om te kijken naar de eigenschappen waar mensen minder goed in zijn. We hebben de natuurlijke neiging ze daarop te beoordelen. In sommige gevallen veroordelen we onbewust of bewust mensen daarom zelfs.
Hoe zouden organisaties functioneren als ieder individu zich in het team zich uitsluitend zou kunnen richten op sterke eigenschappen?
Dan kunnen we vervolgens zien waar eenieders kwaliteit voor het team het beste tot zijn recht komen. Die zienswijze is fundamenteel anders en levert voor het team, de organisatie en uiteindelijk het allerbelangrijkste, het individu, veel meer productiviteit op.
In de analogie van het sprookje is het dus beter om eerst vast te stellen binnen je organisatie of je te maken hebt met een vis, vogel of antilope en vervolgens in welke omgeving deze zich begeeft. Is dat water, lucht of aarde?
Conclusie
Laat iedereen gewoon doen waar hij goed in is!
